Gebakken voet

Hola!

Een weg vol haarspeldbochten heeft ons van de besneeuwde bergtoppen van de Andes naar het grootste tropische regenwoud van de wereld gebracht, de Amazone! Een heel bijzondere rit met een fantastisch uitzicht op een langzaam veranderend landschap. Gelukkig was er een nieuwe weg aangelegd waardoor de veiligheid ons reuze meeviel, vooral na de dodenrit richting Machu Picchu!

Eenmaal in Puerto Maldonado aangekomen (een klein stadje in de jungle) konden we onze backpacks achter in een tuctuc gooien en scheurden we over wegen vol gaten naar ons hostel. 's Avonds hadden we afgesproken met Jaime en Maite en zijn we heerlijk uit eten geweest! Voor een paar euro een fantastisch broodje vlees met chips gegeten! Weer eens wat anders dan kip met rijst. En natuurlijk weer tussen de plaatselijke bevolking, we komen zeer weinig toeristen tegen in dit land. De meeste mensen reizen in hoog tempo tussen de toeristische trekpleisters en boeken complete tours waardoor veel restaurants uitgestorven zijn. Daarnaast is een groot gedeelte van de toeristen die we wel tegenkomen Zuid Amerikaans of Spaans/Frans. Hierdoor zijn we op veel momenten de enige blanke/witte (gringos) mensen. Het is ook wel te merken aan de manier waarop mensen ons soms aankijken. Soms levert het wel komische situaties op, zoals kindjes die ons in de supermarkt achtervolgen of mensen waarvan de mond letterlijk open valt als we samen met ze in een bus stappen. We staan ook al op Tripadvisor van een restaurant in Cusco.

Maar goed, we waren dus in de Amazone aangekomen. Na een dagje wat rondkijken besloten we te informeren naar een tour. De meeste, eigenlijk bijna alle, backpackers slaan het Amazonegebied over. Dit in verband met de hoge prijzen en de omweg die je maakt.  3 dagen, 2 nachten op avontuur en zoektocht naar bijzondere dieren die zich schuil houden in Tambopata National Park. We hadden er zin in! Na een snelle boottocht kwamen we aan bij de ingang van het park. Hier moest een kleine bijdrage worden betaald, zoals aan de meeste parken in Peru. Wat dat betreft zorgen ze beter voor hun natuur dan de meeste andere landen waar we zijn geweest. Er zijn ook veel regels en op veel plekken zelfs een maximaal aantal bezoekers per dag. Hierdoor blijkt wel dat ze in verhouding toch meer waarde hechten aan het behoud van hun natuur/cultuur dan aan het zoveel mogelijk inkomsten verwerven. Na een stuk door het regenwoud te hebben gelopen kwamen we er toch wel echt achter hoe belangrijk de malariapillen en het flesje deet (anti-mug) zijn. Nog nooit in ons leven hebben we zoveel muggen gezien, duizenden in zwermen om ons heen. Lekker dwars door de broeken heen prikken! We vervolgden onze weg in een bootje en zagen een kleine Kaaiman en een gezinnetje otters.
Dit waren echter reuzenotters, nogal wat anders dan wat je in Europa vindt.

De twee nachten verbleven we in hutjes bij een familie aan een groot meer. Hangmatjes en pure rust, wat een stilte zeg! Al hoor je natuurlijk wel tientallen bekende en onbekende geluiden.. krekels, apen in de verte, muggen....

's Middags zouden we met ons groepje gaan zwemmen in het meer... Totaal tegen ons gevoel in natuurlijk, want wie gaat er nu zwemmen in de jungle, in een ondoorzichtig meer vol met krokodillen en rare beesten. Er zijn daar zelfs anaconda's! De gehele groep was al druk aan het spetteren in de meer toen wij er ook in stapten. Anouk stapte met haar rechtervoet in het water en..... pats! "Au! Iets heeft me gebeten!" Geschrokken sprongen we samen de rivier weer uit en zagen we het bloed uit haar voet lopen... "Misschien ben je ergens in gaan staan?" hoopte Aukje nog... Maar toen de pijnscheuten van gif door haar voet begonnen te trekken raakten we samen licht in paniek. Door wat voor giftigs was ze in hemelsnaam gebeten?? De groep staarde ons nog wat ongeloofwaardig aan,  ook toen we om hulp vroegen. Pas na een boze (en paniekerige) uitbarsting van Aukje in het Spaans: "OK, niemand komt even helpen?!" kwam de gids aangesneld. Anouk had ondertussen tranen in haar ogen van de pijn. Kan je het je voorstellen? Midden in de jungle, onbereikbaar gebied met een groep mensen die je praktisch niet kent.... En gebeten zijn door iets dat misschien wel dodelijk kan zijn.. Dat gevoel dus..

De gids gaf al snel aan dat het niets dodelijks was geweest nadat hij de wond bekeek. Volgens hem was het een pijlstaartrog.Je weet wel, zo'n beest dat de oorzaak was van de dood van Steve Irwin (Crocodile hunter). Nu was het bij hem domweg pech dat het bij zijn hart was. In je voet is het niet gevaarlijk, maar ontzettend pijnlijk! Hinkelend, half getild/gesleept door Aukje kwamen we even later aan bij een huisje. Hier zouden ze wel zorgen dat de pijn minder werd. Een groepje Peruaanse mannen kwam aanzetten met een stuk termietenheuvel en stak dit in de brand. "Je moet je voet hier boven houden!". Met grote ogen keken we elkaar aan. Het was alsof we in een film waren beland! Maar doordat Anouk het ondertussen al praktisch uitschreeuwde van de pijn hebben we maar geluisterd. 2 uur lang hebben we daar gezeten met dat groepje mannen. Boven een berg brandende krioelende termieten in de jungle. 2 uur lang heeft Anouk de ergste pijn uit haar leven gehad. 
En 2 uur lang heeft Aukje getwijfeld om haar telefoon te halen en Anouk daar voor een half uur alleen te laten... of haar mee te nemen. Het werd namelijk niet minder. Straks was het toch een dodelijke beet? Hoe komen we bij een dokter?? Maar gelukkig, 2 uur later en met ondertussen een gebakken voet met brandblaar 
was de pijn gezakt en konden we terug naar onze hutjes.

Anouk heeft de avondwandeling 's nachts overgeslagen. Misschien maar goed ook, want Aukje kwam met 203 muggenbulten terug. Wel veel beesten gezien! Ook de rest van de dagen hebben we veel gezien! Anouk met een voet en sok in een slipper (bij regen met plastic zakje ;-)). Reuzenpapegaaien, grote en kleine kaaimannen, een gordeldier, een tarantula, een enorm knaagdier, veel vogels, killer mieren en verschillende apensoorten!

Al met al een bijzondere ervaring om nooit te vergeten. Na een week in de amazone geweest te zijn en honderden muggenbulten later was het wel weer tijd voor iets nieuws en een beetje verkoeling! Dus we hebben een bus gepakt naar Puno. Dit ligt aan het Titicaca meer. Een gedeelte van dit grootste (en hoogste ) meer van Zuid Amerika ligt ook in Bolivia. 

Anouk loopt ondertussen ook weer normaal dus we kunnen er weer
tegen aan!

Liefs,

Aukje                          &              Anouk